چینی نازک تنهایی من...

آری تو راست میگویی آسمان مال من است پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است...
اما سهراب تو قضاوت کن بر دل سنگ زمین جای من است؟؟؟؟
من نمی دانم که چرا مردم، دانه های دلشان پیدا نیست...
صبر کن ای سهراب...
قایقت جا دارد؟
من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم!!!
به سراغ من اگر می آیید، تند و آهسته چه فرقی دارد؟
تو به هر جور دلت خواست بیا
مثل سهراب دگر جنس تنهایی من چینی نیست، که ترک بردارد....
مثل مرمر شده است چینی نازک تنهایی من...